domingo, 12 de abril de 2020

Naturaleza humana


















 Creación de Adán
Miguel Angel




 No decir nada
aquí y ahora
es mucho más que palabras

Entre ráfagas de viento
el abatido e ilusorio
pensamiento.

Nos hemos alejado
y hemos vuelto
al hogar,
a lo primigenio
para seguir siendo…

Humano?


7 comentarios:

Joaquín Lourido dijo...

Deberíamos serlo ya por naturaleza y por muchas razones. Más como los humanos tropezamos una y mil veces con el mismo árbol. A ver si nos sirve de lección para aprender lo que significa de verdad, la palabra humano.

Muy interesantes tus versos, Marisa.

Bss de confinamiento.

Alís dijo...


Tal vez es una ocasión perfecta para recuperar lo que de humanidad queda en nosotros.

Bicos

Xan Do Río dijo...

La esperanza no la he perdido, pero estamos muy lejos de ser humanos aún, antes tendríamos que ser animales primero. Buena reflexión, abrazos.

LA ZARZAMORA dijo...

Aún nos queda un largo camino hasta alcanzar a ese
Humano?

Besos, mi querida Xanela.

De barro y luz dijo...

Introspección de caracol o de tortuga...lenta, con toda nuestra historia encima.


Bss

Marisa dijo...

Gracias a todos
por vuestros amables
comentarios.

Un gran abrazo

Xan Do Río dijo...

Hai que voltar ao primixenio, para entender as cousas máis sinxelas e das que estamos tan afastados a cotío. Apertas.